พลานุภาพเหรียญ พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร (รุ่น 63)
วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร
จากนิตยสารโลกลี้ลับ ปีที่ 21 ฉบับที่ 232 ประจำเดือนเมษายน พ.ศ. 2547
พิมพ์เรื่องส่งมาให้โดย คุณ Lilly
*********************
พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร พระเกจิชื่อดังแห่ง วัดป่าอุดมสมพร เชิงเขาภูพาน ในเขตอำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร ซึ่งเป็นลูกศิษย์ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เป็นพระเกจิอีกรูปที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก ประชาชนทั่วประเทศต่างให้ความศรัทธาเลื่อมใสไปทั่วสารทิศ บรรดาศิษยานุศิษย์และผู้คนชาวพุทธที่ต่างรู้จักกันดี ด้วยท่านมีบารมีอันแก่กล้า เป็นที่พึ่งทางใจของทุกคน เป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ พระอาจารย์ฝั้นท่านได้แสดงธรรมอันเป็นประโยชน์แก่ชาวบ้าน เพื่อจะได้นำไปประพฤติปฏิบัติ และอบรมสั่งสอนลูกหลานให้ตั้งมั่นอยู่ในศีลในธรรม พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร ท่านเป็นพระสมถะไม่ถือตัว เป็นกันเองกับทุกคน จึงเป็นที่รู้จักและเคารพสักการะของศรัทธาประชาชนโดยทั่วไป ซึ่งท่านเป็นผู้ถึงแล้วด้วยคุณธรรมชั้นสูง สละประโยชน์สุขส่วนตัวเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมมาโดยตลอด ไม่ยินดียินร้ายในลาภ ยศ สรรเสริญ นับเป็นพระภิกษุสงฆ์ที่หาได้ยาก เพราะด้วยการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐาน จึงได้รับผลที่แน่นอนนั่นเอง พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร นั้น ท่านเป็นพระสมถะสงบเสี่ยมเจียมตัวอยู่โดยตลอด ใครมีความเดือดเนื้อร้อนใจ มีอุปสรรคปัญหาในชีวิต ถ้ามีโอกาสสนทนาธรรมกับท่านแล้วจะเกิดความสบายใจ บันดาลผลให้เกิดความสุขใจอย่างคาดไม่ถึง นอกจากจะให้ธรรมะแล้วพระอาจารย์ฝั้นท่านก็ได้ปลุกเสกเหรียญพระสำหรับแจกให้ ประชาชนได้บูชาไปก็หลายรุ่น ซึ่งมีอยู่รุ่นหนึ่งที่ตัวผมเองได้เช่าไว้ห้อยบูชาตลอดเรื่อยมา เป็น เหรียญรุ่น 63เนื้อทองแดง ชุบเงิน สร้างเมื่อปี 2518 เป็นเหรียญรูปยืนเห็นทั้งองค์ ในมือด้านซ้ายนั้นถือไม้เท้าด้วย ซึ่งผม หาเช่ามาบูชา 2 องค์ ให้ภรรยาไว้ห้อยคอด้วยเช่นกัน เพื่อความอุ่นใจและความเป็นสิริมงคล ผมเกิดความเชื่อมั่นและศรัทธาอย่างแรงกล้า ว่าเหรียญของท่านสามารถปกป้องเภทภัยพิบัติทั้งหลายทั้งปวง ให้แคล้วคลาดจากภยันตรายต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ ซึ่งผมเองนั้นก็ไม่ค่อยจะพบเห็นหรือประสบภัยต่าง ๆ ที่ร้ายแรงมาก่อนเลยในชีวิต โดยเฉพาะเรื่องของอุบัติเหตุ จนกระทั่งเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น วันนั้นผมได้ขับรถกระบะส่วนตัวมาตามถนนสายมิตรภาพ เพื่อมาติดต่อธุระกับภรรยา ที่จังหวัดขอนแก่น ใน ขณะที่รถได้วิ่งมาถึงบริเวณสี่แยกทางจะเข้าตัวเมืองขอนแก่นนั้น ปรากฏว่าได้มีรถบรรทุก 10 ล้อ ซึ่งบรรทุกน้ำอัดลมโคคา-โคลา มาเต็มคันรถ แล่นสวนมาด้วยความเร็วสูงและขับกินเลนเข้ามายังช่องทางขวามืออย่างกะทันหัน ได้พุ่งชนประสานงากับรถของผมอย่างเต็มเหนี่ยวเสียงชนดังสนั่นหวั่นไหว รถผมพังพินาศ กลายเป็นเศษเหล็กในทันที สำหรับโชเฟอร์รถบรรทุก 10 ล้อ อาศัยช่วงชุลมุนหลบหนีไปอย่างลอยนวลตามระเบียบ ส่วนรถบรรทุกยังจอดอยู่บนถนน ส่วนผมกับภรรยาที่นั่งคู่กันมาด้านหน้า สลบไสลไม่ได้สติ และได้มีพลเมืองดีเข้ามาช่วยเหลือ นำร่างไร้สติของผมพร้อมภรรยาส่งโรงพยาบาลทันที แต่กว่าจะงัดตัวผมออกจากซากรถได้ก็ทุลักทุเล ใช้เวลานานพอสมควร ผมกับภรรยามาฟื้นที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด ที่อยู่ห่างจากจุดเกิดเหตุไม่มากนัก ใคร ๆ ที่เห็นสภาพรถของผมแล้วต่างส่ายหน้า คงจะคิดเหมือนๆ กันว่า คนที่นั่งอยู่ในรถกระบะคงตายคาที่หมด เพราะดูจากสภาพอันยับเยินของตัวรถแล้วไม่มีทางที่ใครจะสามารถรอดตายได้เด็ด ขาด แต่น่าแปลก! เมื่อผมกับภรรยาถูกส่งตัวมารักษาเยียวยาที่โรงพยาบาล พอฟื้นคืนสติขึ้นมาปรากฏว่าไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสแม้แต่น้อย แค่บาดเจ็บ เล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น ทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะรอดตายเสียด้วยซ้ำ ซึ่งตัวผมเองคิดว่าอาจเป็นบารมีของเหรียญพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร ที่แขวนคอก็เป็นได้ ที่ได้สร้างอิทธิปาฏิหาริย์ ให้รอดตายมาได้อย่างหวุดหวิด
ซึ่งเหรียญรุ่นนี้พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร ท่านทรงอธิษฐานจิตปลุกเสกเมื่อคราวที่ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ พร้อมด้วย สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชสยามมงกุฏราชกุมาร ได้ทรงเสด็จพระราชดำเนินทรงตัดลูกนิมิต ณ พระอุโบสถวัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร
เมื่อผมได้รับการยืนยันจากคณะแพทย์ของโรงพยาบาลว่า ตัวเองกับภรรยาไม่มีอาการบาดเจ็บรุนแรงใด ๆ แพทย์ก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ ผมเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ซึ่งเหตุการณ์นั้นได้เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2518 จนกระทั่งทุกวันนี้เกือบ 30 ปีเข้าไปแล้ว ผมก็ยังมิอาจที่จะลืมได้ และก็เป็นอีกคนหนึ่งที่มีศรัทธาเลื่อมใสต่อพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร อย่างไม่เสื่อมคลาย ให้ความนับถือบูชาดุจเทพเจ้าประจำใจของผมเลยทีเดียว

ยังไม่ส่ง ข้อมูลยืนยันตัวตน